Malarstwo Eugeniusza Markowskiego wiązane jest z nurtem nowej figuracji ze względu na nieskrępowaną, „dziką” formę wypowiedzi artystycznej.Twórca obrazuje uproszczone, zoomorficzne postacie używając do tego intensywnych, czystych barw nadających ekspresyjny wyraz często hieratycznym kompozycjom, ledwo mieszczącym się w ramach płótna. W pracach artysty można poszukiwać archetypów oraz symbolicznego czy moralizatorsko-krytycznego wydźwięku, równocześnie uogólnionego do pierwotnych potrzeb czy cech rodzaju ludzkiego. Części kompozycji Markowskiego towarzyszą literackie cytaty zawarte na marginesach obrazów, stanowiące komentarz do tego, co zobrazowane przez artystę. Malarz, w 1938 roku ukończył warszawską Akademię Sztuk Pięknych, jednak początkowo oddał się karierze dyplomaty i dziennikarza. Do Polski powrócił w 1955 roku i dopiero wtedy zaczął malować. Eugeniusz Markowski tworzył serie obrazów o analogicznych tytułach, a różnych numerach.